Hekayə
Qaranlıq atelyedə əllər işləyir, ruh formalaşır. Sənətkarın üzü görünmür — çünki o, artıq özü ilə yox, yaratdıqları ilə danışır. Arxada işığın altında onun əsərlərinin üzləri bizə baxır. Bəzən insan özü görünmədən, yaratdıqları ilə dünyada iz qoyar. Bu kadrda biz sənətkarı yox, onun zamana meydan oxuyan izlərini görürük. O susur, əlləri danışır. O kölgədədir, amma əsəri işıqdadır.
