Hekayə
O, bir insan deyil artıq — o, torpağın, zamanın və yaddaşın bir parçasıdır. Hərəkət etdikcə toz qalxır, toz qalxdıqca sanki varlıq yox olur. Bu fotoda forma silinib, yalnız hiss qalıb.
“Tozların izi” — bu, keçmişin, zəhmətin və bəlkə də doğuluşun simvoludur. İnsan doğulur torpaqdan, qarışır toza, yenə torpağa dönür. Amma hər toxunuşda, hər nəfəsdə bir iz buraxır. Bu da həmin izlərdən biridir — görünməyən, amma hiss edilən.
