Hekayə
Alov qaranlığı yandırmazdan əvvəl səssizlik danışır. Bu siluet odla nəfəs alır, külə bürünür, amma qorxmur — sanki bu alov onun içindədir.
Bu kadr bir mifin, bir xalqın, bəlkə də bir insanın daxili dönüş nöqtəsidir. Alov təmizləyir, duman gizlədir, insan isə ortada — nə tam görünür, nə də itir. Bəlkə də hər kəsin içində belə bir an var: yanıb içindən keçmək istədiyi bir tonqal…
