Hekayə
O, nə Ferrari-dir, nə də uzaqdan idarə olunan bir oyuncaq… Amma onun üçün ən sürətli maşın, ən möhtəşəm macəradır. Təkərdən, məftildən, çubuqdan düzəltdiyi bu "nə isə" — onun uşaq təxəyyülünün təntənəsidir.
Toz qalxır, ayaqlar yerə möhkəm basır, üzündə isə qələbə qazanmış bir yarışçının ifadəsi var. Bahalı oyuncaqlar yox idi bəlkə, amma torpaq, ağac, və yaratmaq istəyi vardı. Bu kadr, uşaqlığın unudulmaz səmimiyyətini və o sadə anların necə böyük xatirələrə çevrildiyini göstərir.
Bəzən xoşbəxtlik üçün yalnız bir çubuq, bir az torpaq və bir az təxəyyül kifayətdir.
